Ανέ πεθάνω μπαλωθίες

ανέ πεθάνω μπαλωθίες
και λύρες να κλουθούνε
χαρά που στην αγάπη σου
άλλο δεν τυραννούμε

Οντε χαράζει η καρδιά

όντε χαράζει η καρδιά
αρχίζει να ποναέι
για τα χαμένα όνειρα
απού το φως σκορπάει

Οντε πεθάνω φέρτε την

όντε πεθάνω φέρτε την
τα μάτια να μου κλείσει
το τελευταίο δάκρυ μου
εκείνη να σκουπίσει

Η νύχτα άπλωσε πανί

η νύχτα άπλωσε πανί
με άστρα στολισμένο
κάθε αστέρι και ευχή
απ την καρδιά σταλμένο

Θα θελα να μουν δάκρυ σου

θα θελα να μουν δάκρυ σου
όντε θα ταξιδέυω
το πρόσωπό σου ν΄ακουμπώ
και να σε χαιδεύω

Tα άλλα μάτια που κοιτά

τα άλλα μάτια που κοιτά
ςμην τα στεναχωρήσεις
τον πόνο που μου χάρισες
στον άλλο να στερήσεις

Aν δεις τα μάτια μου υγρά

αν δεις τα μάτια μου υγρά
και μένα να κοιμάμαι
θα ναι γιατί στα όνειρα
εσένα θα θυμάμαι

Κάθε λεπτό μαρτυρικό

Κάθε λεπτό μαρτυρικό,
είναι χωρίς εσένα,
εφόσον μου χεις την καρδιά,
και το μυαλό παρμένα

Χώμα θα κλέψω

Χώμα θα κλέψω και νερό
από τον ψηλορείτη
να το σκορπίσω να γενεί
όλος ο κόσμος κρήτη.

Όλου του κόσμου τα νερά

Όλου του κόσμου τα νερά
μια βρύση να γενούνε
τη φλόγα απου χω στη καρδιά
να σβύσουν δε μπορούνε

Στη θέση μου να'ρχόσουν

Αλλά και πάλι μου'λεγες
οτι θα με σκεφτόσουν,
και οτι θα'θελες πολύ
στη θέση μου να'ρχόσουν

Χωρισμός

Μοναδικός μας χωρισμός
θα'τανε ν'αποθάνω,
να σ'άφηνα έτσι μοναχή
στον κόσμο τον απάνω

Βάλε μου φωτιά

Έλα και βάλε μου φωτιά
και κάψε την καρδιά μου,
κι όταν θα κάψεις τη καρδιά
θυμίσου τα όνειρά μου.

Στην μοναξιά μου λαχταρώ

στην μοναξιά μου λαχταρώ
η σκέψη να σε φέρει
κάθε στιγμή εγώ να ζω
μες του μυαλού τα μέρη

Aνε πεθάνω την καρδιά

ανε πεθάνω την καρδιά
απο το σώμα βγάλε
πάλι για σένα θα χτυπά
στα χέρια σου σα θα ναι

Την σκέψη μου παρακαλώ

την σκέψη μου παρακαλώ
πίσω μην σε γυρίσει
και την μορφή σου το μυαλό
παντοτινά να σβήσει

Στα όνειρα σε σκέφτομαι

στα όνειρα σε σκέφτομαι
στον ύπνο σε θυμάμαι
και θα θελα να μπόρουνα
για πάντα να κοιμάμαι

Φεγγάρι μου το γιόμα σου

φεγγάρι μου το γιόμα σου
εκείνη σχηματίζει
αιτία είν η όψη της
η νύχτα να φωτίζει

Στα δύσκολα της μοναξιάς

στα δύσκολα της μοναξιάς
η σκέψη βοηθάει
με την δική σου θύμηση
ο πόνος να περνάει

Καυγα εβαλαν τα χρωματα

καυγα εβαλαν τα χρωματα
μεσα στα δυο σου μαθια
καφε γαλαζιο πρασινο
και μ'εκαναν κομμαθια

κομμαθια κι αν με εκαμε
το χρωμα των μαθιων σου
τα μαζεψα κ' τ' αφησα
στις ακρες των χεριων σου

στις χουφτες σου τα εσφιξες
κ' εγιναν σαν την αμμο
μα σαν τις ξανανοιξες
θρουλισαν, πεσαν χαμω

σαν πεσαν ομως φυσιξε
αέρας τα σηκώνει
πηραν πνοη και κατσανε
μες στην καρδια σαν σκονη

κι αν σου σκονιζω την καρδια
δεν σου ζητω συγνωμη
ησουν αιτια μια φορα
κι αιτια εισαι ακομη

Ο Γλάρος

Με γλάρο του ωκεανού,
σου στέλνω ένα ποίημα,
που το κρατά στο στόμα του,
να μη βραχεί στο κύμα...

Του 'πα να έρθει να σε βρει,
με ρώτησε. Πως μοιάζει;
Του απαντώ βράδυ θα πας
ή σαν γλυκοχαράζει;

Αν πας βραδάκι γλάρε μου,
μοιάζει με ροζ αστέρι,
το πιο όμορφο του ουρανού,
δικό μου είναι ταίρι!

Το μεσημέρι αν θα πας,
μοιάζει με περιστέρι,
ντυμένο με αγνότητα,
δικό μου είναι ταίρι!

Αν πάς σούρουπο, γλάρε μου,
'μπρος σου δε θα τη δεις,
γιατί είναι ηλιοβασίλεμα,
το πιο όμορφο της γης!

Μα κι αν θα πάς το πρωϊνό,
πως μοιάζει, ποιος να ξέρει...
Η πιο όμορφη ανατολή,
δικό μου είναι ταίρι!

Δώστης το γράμμα,
γλάρε μου, δώσ' την επιστολή,
δυο λόγια γράφει μόνο,
την "σκέφτομαι" πολύ!

Ζητιάνος

Ζητιάνο μ'έκανε η ζωή
κι η μοίρα διακονιάρη
κι ο θάνατος πεισματικά
δε θέλει να με πάρει

Η μαντινάδα της καρδιάς

η μαντινάδα της καρδιάς
έχει δική της χάρη
το δάκρυ κάνει να κυλά
στον ίδιο τον λυράρη

Φεγγάρι ένα σου ζητώ

φεγγάρι ένα σου ζητώ
πρωτού η νύχτα πέσει
τα μάτια της λίγο να δω
απ την δική σου θέση

Μαύρο γεράκι

Μαύρο γεράκι μ' έμαθε,
ν'ανοίγω τα φτερά μου,
κι είναι του ανέμου η οργή,
χαρά στο πεταγμά μου